Morto! . . . ĉio jam finita!
                    Kie estas do feliĉo?
                    Kie gloro promesita?
                    Mia korpo nun—dediĉo
                    Al la vermoj, al putrado;
                    La animo bona, saĝa—
                    La ofer' de l' neestado!

                    Ĝin severa kaj sovaĝa
                    La sendanka, senmemora,
                    En la tempo de vivado
                    La servema kaj fervora,
                    Senanima societo
                    Ekforgesos nun por ĉiam,
                    Kaj eĉ ĝemo kaj larmeto
                    Memorigos min neniam! . . .